Guus en Sandra 3 maanden on the road - Roadblocks en sneeuw in Montenegro

23 mei 2019 in Bestemmingen, Voor reizigers, Kroatië, Montenegro & Reisverslagen

Guus en Sandra nemen ons weer verder mee op hun avontuur. Helaas treffen ze niet zulk mooi weer en of de Montenegrijnen nou altijd zo vrolijk zijn..

Mensenmassa

Orasac ligt op 16km van Dubrovnik. We nemen de bus, die voor de deur stopt. Voor €4,- heb je een retourtje. Net na de tunnel in Dubrovnik stappen we uit en lopen richting de oude stad. De stadsmuur zien we snel. Als we bij een van de poorten komen, moeten we even wennen aan de mensenmassa. Dit zijn we niet gewend. Vaak waren we de enige.

Je kunt op de stadsmuur wandelen. We hebben gelezen dat het 150 Kuna pp kost. Lijkt ons aan de dure kant. Kijken dus wat het echt kost. Oh?! Er is zelfs een prijsverhoging geweest. 200 Kuna pp, ofwel 27 euro pp om op de muur te lopen. We geloven dat het uitzicht prachtig is, maar we bekijken de stad op een andere manier. Weet je hoeveel ijsjes je kunt kopen voor €54,-?! ;)

De stad is mooi herbouwd en heeft veel mooie plekjes. Binnen de muren maar ook zeker daarbuiten, aan de zee. Het is heerlijk weer, niet te warm, maar wel korte broeken weer! Daar waren we wel aan toe. Dubrovnik hebben we bewonderd, met de bus terug en nog even zon ‘tanken’ voordat het weer regent. (Je gelooft het of niet, de komende dagen worden weer nat volgens de voorspellingen).

Goboony Guus Sandra Kroatie Dubrovnik

Onze korte tussenstop in Kroatië zit erop. Nadat we een paar weken geleden een stukje van het noorden bezochten, wilden we de kust in het zuiden en Dubrovnik nog meepikken. Tijd voor een nieuw land. En wat hebben we daar zin in.

Montenegro, here we come!

Op weg naar de grens slijten we onze laatste Kuna’s aan boodschappen. Sinds lang een supermarkt met veel keuze aan groenten en fruit. Enthousiast laden we het een en ander in ons winkelwagentje. Bij de kassa blijkt dat we iets te enthousiast zijn, voor het aantal Kuna’s op zak. Ach ja, de rest pinnen we bij. Missing item: de zelfscanner van de Jumbo of Appie;) Blij met alle vitamines, op naar Montenegro.

Een keer, een eerste indruk

De eerste ervaring met een Montenegrijn is niet heel positief. Misschien is hij met het verkeerde been uit bed gestapt, had hij ruzie met zijn partner; de douaneman is allesbehalve vriendelijk en vrolijk. We hopen dat hij niet de afspiegeling is van de bevolking.

In de buurt van Igola bekijken we een camping. Het terrein ziet er onverzorgd uit. Er staan wat stoelen links en rechts die een sopje kunnen gebruiken. Achteraan zien we het sanitairgebouw. We nemen niet meer de moeite. Dit is geen fijne plek, op zoek naar iets anders.

Een paar kilometer verder zien we Autokamp Dule. Het ligt aan de Baai van Kotor. Van het uitzicht worden we acuut helemaal zen. De sanitaire voorzieningen stellen niet veel voor. Er is een geïmproviseerde buitendouche met koud water en de toiletten verdienen wel wat aandacht. Toch blijven we hier. De plek is te mooi en voor de rest zijn we zelfvoorzienend. Ons toilet en de douche zijn schoon☺ We hebben geluk. Deze middag schijnt de zon te over. Laten we daar goed van genieten.

Het lijkt erop dat de regen ons continue achtervolgt. We hebben al de nodige liters op ons dak gehad en ook de komende dagen beloofd het weer wat. Genietend van het uitzicht, schrijf ik dit blog en ondertussen komt er een heerlijke geur voorbij van onze kookpot die Guus bereidt. Mij hoor je niet klagen;)

Goboony Guus Sandra Baai van Kotor

s Nachts moeten zelfs de wormen in de grond op zwemles. Het regent zo hard dat we er niet meer van kunnen slapen. Dit wordt een lange, korte nacht.

Het regent de hele dag. Soms hard, soms heel hard en dan weer even minder hard. We maken een tocht om de Baai van Kotor. We parkeren de camper bij Perast. Het is een officiële parkeerstrook voor alle voertuigen. De buschauffeurs denken echter iets meer rechten te hebben. Of het nu gaat of niet, zij moeten erdoor. Ze gunnen elkaar werkelijk geen centimeter. Ongelooflijk, maar voor ons is het leuk vermaak. We lopen op de kade als alle sluizen weer los gaan. Een overdekt terras biedt uitkomst. Als het enigszins droog is, bekijken we Perast. Een van de mooiste barokke steden aan de Adriatische kust. Tegenover Perast zijn twee kleine eilanden: Sveti Djordje en Gospa od Skrpjela. Het eerste eiland kun je per boot bezoeken. Wij moeten moeite doen om de eilanden te zien liggen. Ons zicht lijkt meer op een grote grijze massa.

Langs de baai rijden we verder naar Kotor. Wonder boven wonder is het droog als we daar uitstappen. De oude muur van de burcht doet ons denken aan de Chinese muur. Minder lang en groot, ‘dansend’ over de berg. Je kunt over de muur wandelen. Wij laten de muur voor wat het is, het weer is te onbestendig. Helaas wordt dat snel bevestigd. We lopen naar Art inside en zien in de haven de nodige jachten liggen waar je ‘u’ tegen zegt. Bij Art inside kunnen jonge kunstenaars hun werk tentoonstellen. Eens kijken wat voor een jong talent Montenegro in huis heeft. Al snel blijkt, niet zo veel. Sterker nog, Art inside is gesloten. Of dit komt door gebrek aan inspiratie, hebben we niet ontdekt. Jammer, we hadden de nieuwe Picasso graag ontmoet ;).

Als we de parkeerplaats af willen rijden, moeten we uiteraard betalen. Je betaalt hier per heel uur. We zijn nog ruim binnen de tijd. De parkeerwachter in het hokje denkt daar echter heel anders over. Hij zegt dat we drie minuten over de tijd heen zijn. No way, my friend. Een discussie heeft uiteraard geen zin, dus we trekken aan het kortste eind. Het gaat niet om die paar euro, maar om de eerlijkheid.

Goboony Guus Sandra Perast Goboony Guus Sandra Persat eilanden

Montechagrijnen?

Onze rit zit er bijna op. Nog oversteken met de ferry. Dit lijkt interessant te worden. Twee rijen links, twee rijen rechts en ergens tussendoor moeten de auto’s rijden die van de ferry af willen. Het is hetzelfde circus als dat je de trein uitstapt. De mensen zijn er nog niet uit, of andere glippen alweer naar binnen. Met de auto is glippen iets lastiger, maar het liefst rijden ze dwars door de andere auto heen. De ferry is leeg; gas erop lijkt het motto. Doorrijden kan niet zomaar, want eerst moet je ticket gecontroleerd worden. Ze gunnen elkaar echt geen millimeter en de ferryman is zijn leven niet zeker tussen alle hitsige bestuurders. Guus sluit rustig aan. Ons voordeel; we zijn iets groter dan de rest, dat schrikt een beetje af blijkbaar. Een laatste auto wurmt zich achter ons. Zijn kont hangend over de ferry, maar de laadklep kan net ver genoeg omhoog. We staan achteraan en hebben nu al zin in het volgende theaterstuk. We meren aan. De ferryman laat zijn gezag zien. Niemand mag vertrekken voordat hij goedkeuring geeft. Rij voor rij komt er een GO. Helaas voor hem, straalt hij niet genoeg autoriteit uit. Links en rechts rijden auto’s langs hem. Tot grote ergernis van de ferryman en andere automobilisten. Bij de een komt nog meer stoom uit de oren dan bij de ander. Zijn het hier allemaal Montechagrijnen ipv Montenegrijnen?

Wij hebben nog dik twee maanden, dus no hurry☺

Vluchten voor de regen

Ook deze nacht gaat het door met plenzen, zoals het al dagen doet. We kunnen er niet van slapen en eerlijk is eerlijk; we zijn wel klaar met al dat water.

We rijden naar Igola, waar een van de 33 buitenhuizen van Tito te bezichtigen is. Alleen niet vandaag ☹. Je vindt het nergens terug, maar dit buitenhuis is alleen op vrijdag te bezoeken. Dus mocht je willen, ben je bij deze gewaarschuwd;). Ons plan was om daarna een sauna te pakken om de regen te ontvluchten. Dat wordt dan iets vroeger. Om 10.00 uur staan we bij Palmon Bay en informeren naar de sauna. Voor €15,- meer kunnen we ook genieten van het hotel. Niet lang over nadenken: DOEN! Heel stoer parkeren we onze ‘Hummer’ op de parkeerplaats van het hotel met de wiggen eronder. Cool, zelfs de Range Rover naast ons lijkt ineens een kleintje. Een dag relaxen en vooral geen regen op je dak horen; hoe fijn kan dat zijn.

Roadblock

We reizen verder naar het noorden van Montenegro, richting nationaal park Durmitor met de Tara kloof. Voor we vertrekken nog even zwemmen en een laatste saunarondje. Fris en fruitig springen we de camper in. Het eerste stuk van de route rijden we langs de Baai van Kotor. Het weer begint verrassend zonnig vandaag. Lekker van genieten! We draaien af, de bergen in richting Niksic. De vergezichten over de baai zijn prachtig. Snel verandert het landschap in grijze rotsen. Het lijkt op een maanlandschap. De rotsen worden opgevolgd door grote groene vlaktes. Ineens ‘stopt’ de weg, althans het asfalt. De weg is een grote modderige zooi, met grote diepe kuilen. Tja, probeer die maar eens te ontwijken als het er zoveel zijn. Na twee kilometer houdt het gestommel op. Regelmatig rijden we tussen rotswanden door. Aan de buitenzijde zijn ze grijs. Op de plekken waar ze kapot gehakt zijn om de weg vrij te maken, zijn ze oranje-roze.

Goboony Guus Sandra Montenegro RoadsGoboony Guus Sandra Montenegro rotsen

Plotseling rijden we een file in. Best bijzonder als je het aantal auto’s telt. Vooraan staat een busje dwars op de weg. Alle toeristen informeren wat er aan de hand is. Alle Montenegrijnen nemen hun relaxstand in en doen een tukje. Het is 14.00 uur en tot 16.00 uur is de weg dicht. Waarom? Omdraaien heeft geen zin. Dit is de hoofdweg en een andere weg is er niet.

 We spreken een Nederlandse backpacker die reist met twee Zweedse backpackers. Nu we hier voorlopig toch staan, nodigen we ze uit voor een bakkie. Met z’n allen de camper in, want het begint te regenen. Gezellig anderhalf uur reiservaringen uitwisselen en koekjes soldaat maken.

Goboony Guus Sandra Montenegro  Koffie bij roadblock

Klokslag 16.00 uur gaat de weg weer open. De reden wordt al snel duidelijk. Complete rotspartijen zijn kapot gehakt en versperren een weghelft.

We vervolgen onze weg. Met al het gestuiter en de vele bochten, ben ik alweer superblij met mijn voetenbankje. Mijn korte pootjes komen niet goed aan de grond op de bijrijderstoel. Mijn lieve schoonpapa heeft het bankje op maat gemaakt voor me. Super lief toch! Zo kom ik alle bochten, hobbels en vele kilometers steady door.

Goboony Guus Sandra Montenegro

Na regen komt… sneeuw!

Hallo koekoek, het is 6 mei en het sneeuwt als een dolle. Onze winterkleding is ingepakt, weet je nog?! Het sneeuwt harder en harder. Gelukkig hebben we all season banden. De laatste 20km glijden onder ons door. Moe van de trip komen we aan bij Camping Eco Oaza. We worden uitgenodigd voor een welkomstborrel bij de familie. De huisgemaakte pruimjenever komt op tafel. Met liefde gemaakt door de man des huizes. De vrouw des huizes gooit haar charmes in de strijd met huisgemaakte walnoten baklava. Onze keuze is snel gemaakt: de baklava wint;).

Goboony Guus Sandra Montenegro Sneeuw

Volgende keer: Overwinnen we onze angst voor de grootste kloof van Europa?

Volgende artikel / Vorige artikel