Tijdens de laatste dagen van bijna vijf maanden reizen overheerst het gevoel dat ik nog niet wil dat het stopt. Nog een maand erbij. Misschien wel twee. Ik zie dat wel zitten. Mijn hele gezin trouwens. Helaas. Het stopt. Het goede nieuws? We gaan familie en vrienden weer te zien. Die hebben we echt gemist. Verder niets. Behalve mensen, hebben we helemaal niets gemist. Huis niet, spullen niet, agenda niet, niets niet. En daar zijn we veel rijker van geworden.
“Zoek maar een plek uit”
De Noordzeekust aan de westkant van Denemarken is met haar zee, strand en duinen voor ons Nederlanders een vertrouwd gezicht. De kuststrook is hier alleen veel langer, breder en rustiger. Gewoon een heel mooi stuk Denemarken waar je fantastisch kunt fietsen. We treffen het met het weer. In Nederland zou filefietsen dan een zekerheidje zijn langs onze kust. Hier niet: Op 20 afgelegde kilometers slechts drie tegenliggers heen en twee mensen en een hond op de terugweg. Heerlijk. De camping ligt heel gaaf midden in die duinen. “Zoek maar een plek uit”, zeggen ze bij de receptie. Dat lukt, er is ruimte zat. Met een iets kleinere camper kun je ook echt in een duinpan staan. Als dan ook nog de zon spectaculair ondergaat en de Melkweg zich tegen de achtergrond van de vuurtoren kraakhelder laat zien, kan het plaatje niet completer.
Schooluitje Legoland
Omdat de jongens het klassenuitje aan het eind van het afgelopen schooljaar hebben gemist, beloofden we voor vertrek al dat de finale van onze reis zich in Legoland gaat afspelen. Een mooier alternatief als klassenuitje voor een 10 en bijna 8-jarige jongen is bijna niet denkbaar. Om 10 uur gaat Legoland open. We willen geen seconde Legotijd missen dus staan ruim voor tienen in Billund te stuiteren voor de deur. We zijn niet alleen, maar de drukte valt mee. Een toppark is het, met veel gave attracties. Ninja’tje spelen tussen de lasers, varen in kano’s door de jungle en als draken door grotten. En natuurlijk de gruwelijkste attracties. Omdat ze niet alleen willen, moet ik elke keer mee. Het is dat ze er zo van genieten, maar hartslag 180 en een ‘bijna dood’-ervaring maken je niet knapper blijkt telkens weer op de foto’s na het verlaten van elke attractie. Een welkome afwisseling tussen al het attractiegeweld is Miniworld: een soort Madurodam van Lego waarin Nederland trouwens best een grote rol heeft met molens, boerenlandschap en Amsterdam.
Lego House, wat een experience!
Billund stond niet één maar twee dagen met blokletters in onze agenda. Op dag 2 fietsen we in 7 minuten van de camping naar Lego House. Een ‘Experience’ zoals dat zo mooi heet. En terecht. Wat een fantastisch House waar heel veel gave dingen kunt doen. Bijna alles is interactief en digitaal, maar wel op zo’n manier dat je creativiteit volop wordt geprikkeld en je toch voortdurend met Legoblokjes in je handen zit. We bouwen vissen van Lego die we tot leven laten komen in een aquarium. Op de Noordpool kun je robots besturen en je technische skills zijn handig om je eigen bouwsels in beweging te laten komen met Technics. En hoe leuk is het om een script te bedenken waarmee je je eigen Legofilm kunt maken? Heel leuk. Alles wat je maakt, kun je fotograferen, opslaan en online zetten zodat je op een later moment thuis in een app alles kunt terugzien. En dat thuis komt voor ons nu wel heel dicht bij.
Veel laatstes
We verlaten Denemarken en het vizier staat nu definitief op Nederland. In één keer terugrijden is teveel, maar ‘de eerste klap is een D-Mark waard’, volgens het bekende oud-Duitse gezegde. Net na de Duitse grens ligt een wonderlijk shoppinggebeuren; Scandinavianpark heet het. De laatste stop voor Denen, Noren en Zweden om liters drank en kilo's snoep te shoppen voordat ze verder noordwaarts rijden. De rit door Duitsland is een vermoeiende. Er wordt hard en fanatiek gereden, veel wegwerkzaamheden en filerijden rond Hamburg en Bremen. Zulke omstandigheden waren we even vergeten na het rijgedrag in Scandinavië. Onze reis heeft zich volledig rond Duitsland voltrokken, maar nu dan toch 1 overnachting - en meteen de laatste - bij onze Oosterburen. Morgen de laatste rit. De laatste kilometers naar huis. Het laatste avondspelletje in de camper. Een laatste nacht slapen op de camping. En zo nog veel meer laatstes.
Te gast in je eigen huis
De navigatie staat op ‘thuis’. Nog maar 350 kilometer rijden om het rondje door Europa rond te maken. Allevier stuiteren we de hele rit van opwinding. Want thuis zijn de mensen die we gemist hebben en heel graag weer willen zien. We rijden Nederland in. Nog een laatste lunchstop langs de A1. Een korte, want we willen door. Half vier in de middag rijden we onze straat in en stoppen bij ons huis waar we bijna 5 maanden geleden wegreden. De ontvangst is warm. Familie, buren, vrienden zijn er voor ons. De champagne knalt om te proosten op onze veilige thuiskomst en dat alles zo ontzettend goed is verlopen. Hoe fijn ook, het voelt best gek om weer thuis te zijn. We zijn zo met de camper vertrouwd geraakt, dat we ons te gast voelen in ons eigen huis. Alsof we een nachtje in een hotel slapen en morgen gewoon weer verder gaan naar de volgende camping. Helaas.
Camperknuffelen
Het besef dat ons avontuur over is, komt pas echt als we de hele dag bezig zijn met het opruimen en poetsen van de camper. Geen vrolijk besef. We hebben er zacht gezegd de pee in. Goed teken als je er even over nadenkt. Het zegt namelijk alles over die 5 maanden ervoor. Het is een waanzinnig en onvergetelijk avontuur geweest waarvan we vooraf alleen hadden durven hopen dat het zo zou uitpakken. Beter zelfs. We willen gewoon niet dat het stopt. Door met het ´four wheel life´, dat is wat we willen. Toch starten we de motor om de straat uit te rijden en de camper naar huis te brengen. De laatste kilometers naar z´n geweldige baasjes Cobie en Jan in Noordeloos. Ze staan ons al op te wachten langs de weg en halen ons met veel warmte binnen. Nog een laatste knuffel met de camper die ons al die tijd zonder morren veilig naar de meeste geweldige plekken van Europa heeft gebracht en als ons ´thuis´ heeft gevoeld. Nooit gedacht ooit nog te camperknuffelen, maar gek genoeg raak je er aan gehecht en afscheid nemen doet nu eenmaal pijn.
5 maanden, 18 landen en 14.381 km
Het avontuur zit erop. Vijf maanden, 18 landen en 14.381 km zijn we weggeweest met een perfecte camper die we dankzij de fantastische hulp van Goboony hebben kunnen huren. Nooit durven dromen dat het zoveel zou brengen. Het heeft me geleerd dat onze normen en waarden niet dezelfde zijn als in andere Europese landen. Dat wij in ons land alles op een bepaalde manier doen, zien en geregeld hebben die niet per se de beste is. Dat je eigenlijk heel weinig nodig hebt. Dat ‘dingen’ onbelangrijk zijn, maar vrienden en familie zeker wel. En dat het in Nederland toch wel erg druk is, maar dat we het over ’t algemeen behoorlijk goed hebben hier. Dat alles is me overduidelijk geworden en dat ben ik meer dan ooit gaan waarderen. Dat geldt niet alleen voor mij, maar ook voor mijn vrouw en zeker ook onze kinderen. Met eigen ogen hebben we grote en minder grote cultuurverschillen ervaren. We zijn de geschiedenis ingedoken om te begrijpen hoe al die landen en mensen zijn geworden zoals ze zijn. Super interessant en soms niet te bevatten. We hebben welvarende landen maar ook mensen in echte armoede gezien. We hebben ge-outdoord in serieuze natuur die in Europa op heel veel plekken nog volop aanwezig en prachtig is. En nog veel meer.
Deze reis is een verrijking voor ons allevier. Natuurlijk pakken we de ‘normale’ gang van zaken nu weer op. Het bloggen op Goboony ga ik missen, maar ik ga als zelfstandig tekstschrijver weer vol aan de slag met nieuwe energie en inspiratie dankzij deze reiservaring die voor altijd in het geheugen staat en de mindset voorgoed heeft veranderd. Dat is wat reizen met je doet.
Zou je ook zo'n toffe reis willen maken met je gezin? Huur bijvoorbeeld een camper voor 4 personen.
