Saskia, Lex, Gijs en Teun trekken in 20 weken door Europa: Slovenië maakt zelfs indruk met regen en 12C°

23 mei 2019 in Bestemmingen, Voor reizigers, Slovenië & Reisverslagen

Slovenië is nieuw terrein voor ons. Nooit eerder geweest. Van vrienden heb ik er goede verhalen over gehoord. Het Nieuw-Zeeland van Europa. Ik ben geen wereldreiziger, maar laat ik daar nou toevallig zijn geweest. En als dat de lat is voor Slovenië, dan ligt ie hoog als het om mijn verwachtingen gaat.

Ondanks slecht weer met veel regen en dagen waarop de 12 graden niet wordt gehaald, overtuigt het land mij binnen een week. De vergelijking met NZ klopt. Het enige dat ontbreekt zijn de Kiwi’s. Daar staat tegenover dat Slovenië meer te bieden heeft als het gaat om cultuur en historie. En het is dichter bij huis. Dat is mooi, want ook al zijn we nog niet eens weg uit dit land, ik weet nu al dat we hier snel weer terugkomen.

Goboony Lex Sandra Slovenië Bohinj kayak

Goboony Lex Sandra Slovenië meer van Bohinj

Bled is mooi affiche

Bled lijkt hier wel hét marketingmiddel om toeristen naar Slovenië te trekken. Dat lukt aardig, want zelfs in deze tijd spuugt de ene na de ander bus bosjes toeristen uit. Het meer van Bled is inderdaad mooi en met het karakteristieke eilandje erin een begrijpelijk affiche. De plaats Bled zelf stelt geen fluit voor. In deze tijd is er in elk geval weinig te beleven. Camping Bled, waar we staan, ligt direct aan het meer. Mooie plek en prima startpunt om te wandelen en fietsen. Dat laatste doen we. Een rondje om het meer. Hier en daar gaan we een beetje landinwaarts om te zien wat er net buiten de toeristische route gebeurt. Nou weinig anders dan rust, ruimte, bergen, groen en hier en daar een plukje huizen en boerderijen. Bijna terug bij de camping is de weg opgebroken. Hier word je niet kilometers omgeleid. Nee, werkmannen tillen gewoon je fiets over hun graafwerk zodat jij weer lekker verder kunt.

Goboony Lex Sandra Slovenië Bled

Bivakmutsen, gun-gordels en kogelvrije vesten

Een leuke plek om te staan bij Ljubljana is best lastig te vinden. Maar inmiddels hebben we geleerd dat een grotere stad het best te bezoeken is vanaf een simpele camperplek aan de rand van de stad. Rond lunchtijd vinden we zo’n plek bij restaurant Livada. Voor we op pad gaan eten we nog wat in de camper. Vier auto’s en een geblindeerd busje stoppen pal naast ons. Nogal grote afgetrainde Slovenen stappen uit en kleden zich om: bivakmutsen, gun-gordels, kogelvrije vesten. Gijs en Teun staan tegen het raam geplakt. Er staat ‘Policijo’ op hun vesten. Ik durf het wel aan ervan uit te gaan dat dat Politie betekent. Hier staan we veilig met zo’n S.W.A.T. team in de buurt… Vanaf deze plek vaart elk uur een bootje zo naar het centrum. Een meneer zit relaxt op een stoeltje tussen ons in en vertelt op een uit-de-mouw-schuddende manier over de stad. We mogen hem alles vragen over Slovenië. Zo leren we dat skiën hier de nationale sport is, de economie vooral draait op de middenstand en zijn farmacie, de auto- en maakindustrie de belangrijkste sectoren. Het zeikt van de regen en het is nog steeds koud. Dat beperkt ons bezoek aan Ljubljana nogal. Ondanks dat zie je aan alles dat het een prachtige en sfeervolle stad is.

Goboony Lex Sandra Slovenië LjubljanaGoboony Lex Sandra Slovenië Ljubljana tour

Een triatlon van fietsen, lopen en kajakken

Om naar Bohinj in het Triglav National Park te rijden, moeten we weer door Bled. Klinkt niet logisch. Maar we laten ons deze dagen wat meer leiden door het weer. In Slovenië kan je dat prima doen, want de afstanden zijn kort. Het meer van Bohinj maakt meer indruk op me dan dat van Bled. De natuur, de stilte, de alles. Dat je de busladingen toeristen hier niet ziet, draagt zeker bij aan de feestvreugde. De plek op de camping pal aan het water, is zo’n plek die je doorgaans op de voorkant van een folder ziet. Om alles hier goed in ons op te nemen, doen we een triatlon: fietsen-wandelen-kajakken. We fietsen onverhard langs een ongeloofwaardig mooi riviertje. Dit water komt iets verderop van de Savica waterval. Om daar bij te komen, moet je het laatste stuk lopen en 568 traptreden op. Mooie waterval, maar om daar nou 3 euro p.p. toegang voor te vragen. Het is wel een wandelroute met historie. In WO1 was het bijvoorbeeld een geheime bevoorradingsroute van het Oostenrijks/Hongaarse leger. De kajaktocht is een machtige ervaring. Het meer is een spiegel en het water pikkedonker. Ik maak wat stuurfouten achterin de kajak waardoor de eindtijd van deze triatlon wat tegenvalt. Het wordt me, pas later op de avond, vergeven.

Goboony Lex Sandra Slovenië Bohinj

Vriendelijkheid, gastvrijheid en vrijgevigheid is hier de standaard

We komen voor de derde en laatste keer door Bled op weg naar het midden van Slovenië. We willen kamperen bij de boer. We vinden wat adressen en kiezen een boerderij in Dolsko waar we middenin een weiland parkeren. Tussen de koeien en pal naast een stal met goed geventileerd sanitair. De boer is een geweldige vent. Vol trots laat hij zijn boerderij van 340 jaar oud zien. Hij is de 10e generatie. We krijgen een glas wijn, een tweede glas wijn en een derde glas ondefinieerbare drank. Op de tweede dag lunchen we bij hem. De boer en zijn zoon bedienen zelf en de boerin kookt. Enkel producten van eigen land en uit eigen stal. De Sloveense keuken doet niet onder voor de Italiaanse. Gek genoeg verbazen we ons voor de zoveelste keer over de vriendelijkheid, gastvrijheid en vrijgevigheid in Slovenië. Hier is dat de standaard. Onze verbazing zegt veel over de standaard thuis. Ook de jongens valt het op. Goed dat ze dit meemaken. Deze boerderij spant tot nu toe de kroon. Wat een plek. Wat een vriendelijke mensen. En dan te bedenken dat we nog twijfelden om hier naar toe te gaan. Online zag hun eigen website er ‘mwoah’ uit. Zou het ergens anders niet net wat beter, leuker, mooier zijn? Onzin dus. Je weet op voorhand nooit wat je aantreft. De wijze les van deze dag: gewoon gaan. En als het niets is, dan maak je er wat van. Hier is het meer dan iets.

Goboony Lex Sandra Slovenië Koeien in DolskoGoboony Lex Sandra Slovenië Boerderij in Dolsko

Geheim

Sinds ons vertrek uit Nederland, lopen we met een geheime tip op zak. Hier in Slovenië trekken we deze kaart. Er is veel voor te zeggen om het geheim te houden. Teveel bezoekers zou deze plek alleen maar geweld aandoen; er is dan ook een maximaal aantal mensen dat per jaar naar binnen mag. Maar de ervaring was te mooi om er nu niets over zeggen. Laten we het hier op de site van Goboony vooral onder ons houden dat we naar de Krizna Jama grot zijn geweest. Een bijzondere watergrot, dus laarzen aan want het is nat. En ieder z’n eigen lamp, wat een noodzakelijke hulpmiddel is, want al na een klein stuk wandelen doen we op aangeven van de gids de lampen even uit. Het wordt zwart. Écht zwart. Je ziet he-le-maal niets. Best eng. Verderop in de grot zijn wat restanten van beren verzameld die ooit in deze grot overwinterden. Holenberen die zo zwaar waren als een auto (een goeie middenklasser). Nog wat verder stappen we in een rubberboot om een stukje te varen op een van de 21 meren die deze 8500 meter lange grot telt. Heel bijzonder. De rest van het verhaal hou ik voor me, zo blijft er tenminste nog iets geheim.

Goboony Lex Sandra het geheim van Slovenië

Eindelijk een droge handdoek

We gaan nu naar het 40 km tellende stukje kust van Slovenië en daarna door naar Kroatië. Terwijl de jongens naar school zijn, schrijf ik deze blog vanuit de camper op de laatste dag met regen als we de meteorologen mogen geloven. Het gaat nu opknappen. Ik weet dat je nooit 20 weken mooi weer kunt hebben. Daarvoor doen we deze reis ook niet. Maar als je weet dat het eraan komt na bijna twee weken regen en kou, ben je er ineens toch aan toe. Al was het alleen maar om je na het douchen weer eens af te kunnen drogen met een echt droge handdoek.

Goboony Lex Sandra huiswerk in Slovenië

Volgende artikel / Vorige artikel