Saskia, Lex, Gijs en Teun trekken in 20 weken door Europa: Nederlandse campingbazen in Oost-Europa doen het goed

2 juli 2019 in Bestemmingen, Voor reizigers, Polen , Tsjechië & Reisverslagen

Op dag 70, precies op de helft van onze reis, zitten we in het 10e land. We hebben 6443 kilometer gereden. De slechtste wegen? Italië, op kilometers afstand. Op 38 verschillende plekken hebben we overnacht. Slechts 1x douchemuntjes moeten kopen, voor gek genoeg het slechtste sanitair. 1x nieuw gas geregeld en gemiddeld 1 was per week gedraaid. Ons chemisch toilet pas 5x geleegd; niet omdat we het de hele tijd ophouden. In Bled (Slovenië) beleefden we de koudste dag met maximaal 7 graden. In Boedapest (Hongarije) de warmste: 35+. 

Zomaar wat feiten en cijfers na 10 weken reizen door Europa. Belangrijker: wat heeft die tijd met ons gedaan? Voelt het als 10 weken? Beetje stomme vraag. Weken kun je niet voelen. We voelen wel dat we totaal los zijn van planningen, afspraken, verplichtingen. Het duurde best even voordat we ons alleen nog maar per dag ‘druk’ maakten over die van morgen. Inmiddels zijn we zover. Dat geeft een ongekend vrij gevoel met maximale aandacht voor elkaar. Al moesten we, om wat voor reden dan ook, nu terug naar huis, dan is de reis al onvergetelijk en geslaagd. Maar we gaan nog niet naar huis. Nog lange niet, nog lange niet. 

Familie in Praag

Tijdens de etappe vanuit zuid Tsjechië naar de hoofdstad, stoppen we in Telč. Dit dorpje heeft het mooiste plein van het land. Zeggen ze. Toegegeven, het is mooi. Het zijn de gevels van de huizen om het plein die het doen. Een uur en een kop koffie later, rijden we door naar Praag. Mijn nichtje woont met haar gezin iets ten noorden van de stad en er is nog plek op het garagepad. Bijzonder en vooral gezellig om je familie op afstand op zo’n manier en tijdens onze reis zo uitgebreid te zien. En ideaal om van hieruit de stad te verkennen. 

Goboony Lex Saskia PolenGoboony Lex Saskia Polen

Skoda is een gekke naam

Deel 1 van een tweedaagse stadswandeling door Praag loodst ons door De Burcht van Praag. Het is de grootste burcht van de wereld waar in de 9e eeuw de eerste steen van werd gelegd. De enorme omvang is door de eeuwen heen ontstaan. Dat zie je mooi terug in 3 verschillende bouwstijlen. Bij de poort staan bewakers in kostuum die niet mogen bewegen, praten en al helemaal niet lachen. Teun vindt het wel een mooie challenge om ze minstens één van die drie dingen toch te laten doen. Hij trekt alles uit de kast, maar verliest het. In Praag eet je een Trdelník. Punt. Een enorme verse warme drol gedraaid van deeg met veel suiker en vulling naar keuze. “Jee, wat rijden hier veel Skoda’s”, valt Gijs ineens op. Dat Skoda van oorsprong een Tsjechische heilige koe is, wist ik wel. Maar we leren hier dat zelfs de tram een Skoda is en dat Skoda spijt, jammer of schade betekent. Gekke naam voor een auto. Voor een tram trouwens ook. 

Goboony Lex Saskia PolenGoboony Lex Saskia Polen

Wirwar aan grafstenen

De tweede Praagdag wandelen we door de Joodse wijk met overal schitterende gebouwen. De gehele joodse populatie van de Tsjechische hoofdstad werd al in de 13e eeuw gedwongen in deze wijk bij elkaar te wonen waarbij ze flinke beperkingen opgelegd kregen. Vanaf toen was dus al sprake van een Joods getto. Dat maakte het voor de Duitsers in WO2 erg makkelijk om ze te vinden en op te pakken. In de Pinkas synagoge worden 77.000 Tsjechische Joden herdacht die de holocaust niet hebben overleefd. Al hun namen met geboortedatum en de dag van transport naar de concentratiekampen zijn hier op de muren geschreven. De Oude Joodse begraafplaats is ook bijzonder. Het Jodendom verbiedt het om een graf te ruimen. Dat levert een wirwar van zo'n 12.000 grafstenen op en meer dan 100.000 mensen zijn hier door de eeuwen heen in meerdere lagen op elkaar bijgelegd. De laatste in 1739.

Goboony Lex Saskia PolenGoboony Lex Saskia Polen

Stadkerkpleinmonumentenmoe

Na Praag is de bestemming is Kutna Hora; ook wel Kuttenberg. Hier flauwe grappen over maken, is te makkelijk. Vroeger waren hier zilvermijnen en de kathedraal is best mooi. Maar de jongens zijn stadkerkpleinmonumentenmoe. Begrijpelijk na Boedapest, Wenen en Praag kort achter elkaar. We gluren nog even naar binnen bij een gek klein kerkje: het Ossarium van Sedlec. Het begon hier als begraafplaats dat, om wat voor reden dan ook, heilige grond was. Veel mensen wilden er begraven worden. Tijdens een pestepidemie in de 14e eeuw zijn er in één klap 30.000 mensen in massagraven terechtgekomen. Toen het kerkje gebouwd werd, moesten de skeletten plaatsmaken en werden weer opgegraven. Bij de bouw is geen hout maar zijn die botten als grondstof gebruikt. En het kan nog spooky’er: als versiering kun je zomaar een van je verre voorouders aan de muur zien hangen. 

Goboony Lex Saskia PolenGoboony Lex Saskia Polen

Fietstocht met hindernis

Cultuur maakt plaats voor natuur. In 2,5 uur rijden we naar camping Bozanov dat in een beschermd natuurpark ligt op piesafstand van Polen. Deze plek waar de gastvrije Hillebrand en Natasja een jaar of 14 geleden zijn neergestreken, is meerdere keren tot beste camping van Tsjechië bekroond. Snap ik. Als de jongens op school zitten, maak ik een fietstocht. Off road en met hindernissen. Een serieus hek met zo’n herdershondbordje waar waarschijnlijk iets op staat als ‘hier waak ik’, is een hindernis die ik maar oversla. Omrijden. Paden die het niet verdienen om als pad een plekje op de landkaart te krijgen omdat het in werkelijkheid complete rotsformaties zijn, noodzaken tot stukken lopen. Maar de omgeving maakt de extra inspanningen waard.

Goboony Lex Saskia Polen

Reizen is ook keuzes maken dingen niet te doen

Op weg naar Polen slaan we de laatste kronen in Tsjechië stuk op de brandstoffen diesel en koffie. De zwaar onbewaakte grens is meer een oversteekplaats en na een uurtje zijn we al op camping Forteca. We spreken kort eigenaar Mathijs die vanaf 2005 hier een serieuze onderneming uit de grond heeft gestampt en hij vertelt over hoe dat allemaal werkt in Polen. Samengevat: anders dan in Nederland. Voor ons is dit een perfecte doorreisplek aan een zwemmeertje waar schommelbankjes omheen staan die uitnodigen om een goed gesprek met je zoons te voeren. Gewoon, omdat er tijd, rust en aandacht voor is. Het idee is om niet heel lang in Polen te blijven en in drie/vier dagen naar de Baltische Staten te rijden. Daarmee slaan we wat Poolse highlights over, maar reizen is ook keuzes maken om dingen niet te doen. Mooie tegeltekst. 

Goboony Lex Saskia Polen

Campingoverschot

Een stuk meer Poleninwaarts komen we bij camping MaŁe Miasto (De kleine stad), ook met Nederlandse eigenaars. De zoveelste. Je zou kunnen zeggen dat je juist bij inheemse campingbazen moet gaan staan. Dat is wat we zoeken toch? De locals? Klopt. Maar die lui spreken alleen hun eigen taal. Dan kun je wel oprecht geïnteresseerd in het Engels of Duits vragen om wat te vertellen over hun land, maar met lege blikken schiet je weinig op. Alle Nederlanders waar we in het oosten van Europa inmiddels hebben gestaan en hier al jaren een camping runnen, kunnen veel en leuk vertellen over het betreffende land. Zo hoor en leer je nog eens wat. Het valt ons trouwens op dat ze allemaal 10 a 15 jaar geleden hun camping zijn gestart. Wellicht heeft dat te maken met de situatie zo’n 15 jaar geleden in Nederland: een campingoverschot. Wat doe je als er niets meer bij mag? Dan ga je naar het buitenland. Vooral daar waar voldoende mogelijkheden zijn en land genoeg en goedkoop is. Oost-Europa dus. Ze draaien allemaal goed en ieder doet het op z'n eigen manier. De overeenkomsten zijn kleinschalig, persoonlijk en locaties midden in de natuur. Precies wat wij zoeken en ook bij ‘De kleine stad’ vinden. Verwacht hier trouwens geen gouden kranen, maar alles is er en Rob en Janneke zijn lieve mensen die er echt voor je zijn. 

Goboony Lex Saskia PolenGoboony Lex Saskia Polen

Het vergeten concentratiekamp

In Poznan ligt een voormalig concentratiekamp dat ‘Het vergeten kamp’ wordt genoemd omdat weinigen van het bestaan ervan weten. In 1939 was dit het eerste concentratiekamp dat als zodanig in gebruik werd genomen en waar voor het eerst gaskamers werden ingezet voor massavernietiging. Eerst was het een kamp waar je nooit meer levend uitkwam. Later werd het als doorvoerplek gebruikt naar andere kampen en Duitse soldaten werden hier opgeleid voor het grote werk, in Auschwitz bijvoorbeeld. Ondanks dat het een klein kamp was, zijn 10-duizenden mensen hier op gruwelijke wijze aan hun einde gekomen. Niet alleen Joden, ook geestelijk zieken en de Poolse elite waar de nazi’s zo snel mogelijk vanaf wilde. Op een steile trap van zo’n 40 treden moesten gevangenen omhoog en omlaag rennen met zware spullen. Regelmatig kregen ze bovenaan een duw en in de winter werd de trap natgespoten zodat er ijs op kwam. Velen hebben de val van deze ‘Dodentrap’ niet overleefd. Deze en andere verhalen maken grote indruk, maar een bezoek aan dit kamp is te doen. Ook met kinderen. 

Goboony Lex Saskia PolenGoboony Lex Saskia Polen

“Schöne Abend”

600 kilometers vreten we in een klap op en rijden naar Camping Mazury in noordoost Polen. Geen Nederlandse campingeigenaars deze keer, maar Duitse. Lieve mensen die het goed voor elkaar hebben en het is sfeervol. Lantaarntjes met echte kaarsen worden elke avond over de hele camping aangestoken en er wordt ineens een vuurkorf met een kruiwagentje hout bij de camper gezet met een warm “Schöne Abend.” Een knisperend vuurtje voor de deur is altijd goed. Aan het begin van de tweede helft van onze reis, maken we ons klaar voor een nieuw hoofdstuk: De Baltische Staten.

Goboony Lex Saskia Polen

Volgende artikel / Vorige artikel

Tip: huur ook een gezinscamper via Goboony!