Met het vakantieseizoen is het half augustus wel gedaan in Scandinavië. Het hoogseizoen vond ik niet druk. Reserveren was nergens nodig. Altijd plek. Ik merk wel dat de campings in plaats van rustig nu heel rustig zijn. De parken, musea en steden die we bezoeken zijn ook prima te doen. Net als Noorwegen en Zweden is Denemarken een fijn en makkelijk land om te camperen. Alles is makkelijk aan te rijden met als extra voordeel dat het allemaal lekker vlakker is. Hollands vlak soms. Dure campings, dat wel, maar ze zijn netjes en er is ontzettend veel te doen en te bezoeken. Vervelen is niet nodig.
Het Zweedse Stonehenge
Ystad ligt helemaal onderaan in Zweden. Het centrum heeft een winkelstraat waar links en rechts verschillende ingangen naar hofjes zitten met boetiekjes en cafés. Heel sfeervol en een prima slenterplek met een redelijk grote camping aan de rand van de stad. Daar vandaan kun je een leuke en veilige fietstocht langs de kust maken naar het plaatsje Kaseberga. Hier vinden we een soort Stonehenge; Ale Stenar heet het. De 59 stenen staan in de vorm van een schip. 1000 tot 1500 jaar oud en die Zweden hebben geen idee waarom het er neer is gezet. Een begraafplaats? Een monument voor een ouwe BZ? (Bekende Zweed). De uitleg die we ter plekke lezen is dat het een soort kalender is. We begrijpen er geen zak van, maar het is iets met de invalshoek van het zonlicht op de stenen waarmee men de datum kon bepalen. Vandaag gaat dat niet, het is pestpokkeweer. In het haventje nemen we wat gerookte haring mee, de lokale specialiteit. Het moet de Hollandse Nieuwe vervangen die we dit jaar mislopen. Lekker, maar de rauwe is beter.
Ontspoord
Nog een fietstocht, maar dan anders. Over een ruim 100 jaar oude spoorlijn rijden we op een soort treinfietsen door het Zweedse platteland en het bos. Het mooie van zo’n traject is dat het relatief vlak is en je kunt het spoor niet bijster raken. Het is een retourtje over één en dezelfde rails. Geen wissels en geen seinen. Eén weg moeten we oversteken, maar dat is een uitstekend met rode hekken bewaakte overgang. Als het spoor ophoudt, ben je op de helft en dat is een mooi moment voor een picknick. Voor de terugweg moet je je treinfiets optillen en omdraaien. Loodzwaar zijn die dingen en je moet hem wel goed op de rails zetten anders ontspoor je, blijkt. Het is een geweldige belevenis en de kilometers spoor trekken onder ons door... kedeng kedeng oehoe.
De weg is weg
Van Zweden naar Denemarken kun je heel mooi en snel met de brugtunnel. De helft van de oversteek rijd je boven het water en in de verte is plots de weg weg. Je ziet alleen nog maar water voor je. Ook al weet je dat er ergens een tunnel zit, is het toch een gekke gewaarwording. Eenmaal op tunnelpunt, duik je onder de zeespiegel om een paar kilometer later weer boven te komen op het vasteland van Denemarken. Leuke ervaring voor een hysterisch bedrag: 120 euro enkele oversteek. Niet zeuren, doorrijden. Naar Kopenhagen. Zo’n 15 jaar geleden hebben ze daar aan de kust een eiland opgespoten. We wandelen daar wat aan het strand en het doet best Hollands aan, zeker met regen, zilte lucht en harde wind. Het heet er ook nog eens Seeland. Treffend.
Speedboten
Die Vikingen waren zo’n 1200 jaar geleden geen schatjes. Dat leren we in het Vikingmuseum. 'De schrik van het noorden' werden ze genoemd. Ze gingen toen flink op roverstocht in Europa en omstreken. Dat deden ze met Vikingschepen die je direct herkent aan die typische bouw. Razendsnel waren ze. Speedboten in die tijd. En omdat ze totaal niet diep staken, konden ze er met hoge snelheid zo het strand mee opvaren. Het perfecte schip voor een verrassingsaanval op wat slaperige Engelsen en Fransen bijvoorbeeld. En omdat angst niet in hun woordenboek voorkwam, ging het knokken ze ook wel aardig af. Ze alleen rovers noemen, doet de Vikingen wel wat tekort. Zo hebben ze bijvoorbeeld ook flink handel gedreven en daarmee ook wat gebracht. Het museum is verre van een kijkmuseum. Er is van alles te doen en er worden verschillende demonstraties gegeven. Gijs en Teun zagen en timmeren hun eigen Vikingschip. Een smid maak nagels voor de schepen die daar volledig op authentieke manier worden gemaakt. De planken waarmee ze de schepen bouwen, worden niet gezaagd maar gekliefd. Vervolgens wordt met een bijl elke plank helemaal op maat gemaakt. Wat een Vikingenwerk. We gaan zelf ook mee op een Vikingschip. Roeiend de haven uit en het zeil gaat omhoog. Heerlijk is het om even op het water te zijn en inderdaad, het schip maakt heel makkelijk snelheid.
Hoelahoephoepelheupen
We nemen een kijkje in Odense wat een erg leuke stad is. Gezellige winkelstraten met heel wat Danish Design shops. De bekendste Odenser is Hans Christian Andersen en we lopen langs het huis waar hij woonde. De schrijver die in de 19e eeuw actief was, schreef wereldberoemde sprookjes als Prinses op de erwt, Nieuwe kleren van de keizer, De rode schoentjes, De kleine zeemeermin, Klaas Vaak en ga nog maar even door. De wijk waar zijn huis staat, ziet er ook sprookjesachtig uit. We weten nu waar de Efteling haar inspiratie vandaan haalt. Omdat het deze week H.C. Andersen festival is, wordt er van alles gedaan in de stad. Zo kunnen we spontaan genieten van een hilarisch straattheater waar een mevrouw 9 hoepels tegelijk laat draaien. Dat vraagt om heel wat meer dan alleen soepele hoelahoephoepelheupen.
Denemarken is Hollands tafereeltje
Denkend aan Holland zien we breede rivieren traag door oneindig laagland gaan en vandaag zien we zwart-witte koeien in het landschap staan. Met de bijbehorende herkenbare luchten. Een Hollandsch tafereeltje vanaf één van de vele fietspaden die je hier genoeg hebt. We trappen naar Hjerl Hede, een openluchtmuseum, een initiatief van ene meneer Hjerl Hansen. Hij heeft vanuit heel het land originele traditioneel gebouwde gebouwtjes losgepeuterd en hier bij elkaar gezet alsof het een dorpje is. Ze houden het oude Denemarken van de afgelopen paar honderd jaar levend. Schoenmakerijen, zagerijen, bakkerijen en nog meer van dit soort ambachten. Leuk om door zo’n historisch dorp te lopen en een beeld te krijgen van het oude Denemarken dat aardig wat Hollandse gevoelens oproept. Turfsteken, een molen en van die oude fietsen met zo’n groot voorwiel. Nog behoorlijk lastig om erop te komen en te fietsen. En het houten zadel doet retepijn.
We willen er nog niet aan
We komen tot het besef dat onze reis op z’n eind loopt. Waar we al weken, nee maanden, planvrij en agendaloos leven en daar behoorlijk aan gewend zijn geraakt, moeten we voorzichtig toch weer aan een planning gaan denken. Eigenlijk willen we er gewoon nog niet aan. Maar we hebben nu eenmaal een vaste einddatum en moeten weer naar huis. Daarom maken we toch plannen en een route voor de laatste dagen van ons avontuur. Het zijn leuke plannen geworden waarover ik in een laatste blog hier op de site van Goboony verslag zal doen.
Volgende artikel / Vorige artikel
Ook op reis met je gezin? Huur een gezinscamper bij Goboony!
